Vandaag stond een privé healingcursus op de agenda. De cursist had echter dusdanige vibrationele klachten door energieshifts dat het beter was om het programma op te schuiven. Zo gezegd zo gedaan.
Op de terugweg werd ik voor de verandering langs Rhenen geleid. Het voelde als dat dit niet voor niets was en dat ik richting kerk moest rijden.
Dus dat deed ik.
Ik parkeerde de auto aan de Rijn en liep richting de wandelroute die ik kortgeleden met mijn zus had gelopen. Ik besloot het weiland in te gaan om een meditatie in te spreken en ging zitten tussen het hoge gras en de klaverbloemen. De energie daar, zittend in het groen met de zon erbij was superfijn.
Ik was net klaar met de meditatie, toen twee honden op me af kwamen rennen, gevolgd door een jonge vrouw.
Super enthousiast vielen de honden half over me heen en de jonge vrouw deed haar best de honden terug te halen, zich ondertussen verontschuldigend voor het uitgelaten gedrag van haar beide viervoeters. Deze hadden het reuze naar hun zin: ze gingen naast me liggen zodat ik ze kon aaien toen ze in de gaten hadden dat we aan de praat raakten, en schurkten hun rug in het hoge gras.
Inmiddels was de jonge vrouw ook gaan zitten en wat volgde was een mooi gesprek over het leven en sensitiviteit, over karmische verbindingen, over tijdlijnen, over hoe je je staande houdt als je in je leven in een storm bent beland, over verschillende vormen van healing etc., het was duidelijk voeding voor haar ziel en het was mooi om te zien hoe linken werden gelegd en kwartjes vielen.
In een mum van tijd was er anderhalf uur verstreken, weer een mooi voorbeeld dat tijd een lineair gegeven is.
Toen we afscheid namen en ik haar met de honden in het hoge gras zag verdwijnen, oogde ze letterlijk een stuk lichter.
Een 'toevallige' ontmoeting die allesbehalve toevallig was, maar geënsceneerd door spirits omdat het iets bij haar in werking mocht zetten. Al was het maar de bevestiging die ze nodig had met betrekking tot haar Zijn. Kippenvel.
Supermooi ❤️