Anderhalf jaar geleden werd ik geplaagd door een blessure aan mijn rechterschouder, wat een behoorlijke slijmbeursontsteking bleek te zijn. De huisarts wilde, wanneer de pijn na 2 dagen niet minder was, een injectie met een pijnstillend en ontstekingsremmend middel toedienen, 'maar' zei hij lachend' 'ik ken je inmiddels en je komt toch niet'.
Inderdaad: zo'n injectie kan helpend zijn maar ik ga, indien mogelijk, altijd eerst op zoek naar alternatieve middelen voor ik troep in mijn lijf laat spuiten.
Een lieve collega (Lieke Sips: Praktijk Elementz in Eindhoven) bood aan om mijn schouder te cuppen (cupping: methode bij shiatsu & acupunctuur) waardoor de ergste vlammende pijn direct afnam: wat een opluchting! Vervolgens ben ik de week erna met acupunctuur begonnen.
Ik lag op de behandeltafel met naaldjes in zowel mijn schouder als arm en deze waren onderling verbonden met een metalen, stroom geleidende draad. Na korte tijd voelde ik een intense koude naast me, aan de kant van mijn geblesseerde schouder en arm. Het voelde als een muur van kou, alsof er een vrieskist naast me was geopend. Ik was aan het 'voelen' wat die kou was, en ineens kwam het 'binnen vallen': die kou kwam uit míj!
Die kou was vastgezette energie: emotie van een gebeurtenis in mijn kindertijd die destijds te groot, te overweldigend was om te kunnen handelen. Hierdoor was deze energie als het ware bevroren.
Hoe werkt dit?
Normaliter stroomt de energie van onze gevoelens in en door ons. Maar wanneer er in onze jeugd iets gebeurt wat te groot is om op dat moment te kunnen bevatten, als het te angstaanjagend, te onveilig is, dan bevriest dat gevoel. De energie zet zich vast in ons lichaam waardoor het een blokkade vormt: het is dan geen stromende rivier meer maar ijs.
Wanneer dit ijs ontdooit en naar buiten komt, kun je dit ervaren als koude rillingen. Maar wanneer het ijs ontdooit, naar buiten wil komen en rillingen alleen niet voldoende zijn, ontstaat er zonder direct aanwijsbare reden een fysieke blessure. Je lichaam geeft op die manier aan dat het nodig is om het een handje te helpen om de blokkade los te kunnen laten.
De gevoelens die we tijdens onze jeugd vastzetten als ijs, zijn onze Innerlijke Kindsdelen: zij zijn namelijk wie we waren als kind.
'Leuk', denk je misschien, 'maar hoe krijg ík dat ijs uit mijn systeem?'
H.E.V. (Herkennen, Erkennen, Voelen)
Je kunt jezelf helpen om deze vastgezette kindsdelen, dat ijs, los te laten door je gevoel te Herkennen en te Erkennen!
Wanneer je Herkent dat je verdrietig of boos bent en je Erkent dat dit mag (jezelf dus TOESTEMMING geeft om verdrietig of boos te zijn) geef je die vastgezette, weggestopte delen in jezelf bestaansrecht. En dit bestaansrecht is het begin van je eigen healing.
Nadat je die gevoelens Herkent en Erkent hebt, is het 'Voelen' de volgende stap. Vóel het verdriet of die boosheid!
De vastgezette delen willen namelijk gevoeld en tot uiting gebracht worden: pas dan kan de energie weer gaan stromen en de blokkade worden losgelaten.
Dus: leg je ego, je denken, het zwijgen op. Je hoeft je niet te schamen wanneer je je boosheid uit door te schreeuwen of door in een kussen te slaan. Je hoeft niet bang te zijn dat je wordt overspoeld door verdriet en dat je dagen 'van de wereld bent'.
Het loslaten gaat sneller dan je denkt wanneer je mèt het proces werkt: dus met de stroom mee in plaats van er tegenin.
Door te werken aan het loslaten van de lage, vastzittende energie, creëer je verandering op zowel fysiek als energetisch, mentaal, psychisch èn spiritueel vlak. De verandering die loslaten teweeg brengt heeft een positieve invloed op je verdere leven: het werkt exact zoals de bekende oliedruppel die zich over het gehele wateroppervlak verspreidt ♡
